Victory in Poelenburg
constructie
De ophanging van een beeld aan een viaduct is een unicum in Nederland. Tot het moment dat Victory aan het viaduct van de A8 werd bevestigd werd het onmogelijk geacht om welk object dan ook, dat niet functioneel was voor een betreffend viaduct, daaraan te bevestigen; laat staan op te hangen. Daarbij kwam ook nog dat het tevens op zware betonnen consoles rust, die aan de pijlers van het viaduct zijn vast gestort. Al met al was het een enorme prestatie in de samenwerking tussen de Gemeente Zaanstad, het Praktijkburo Beeldende Kunstopdrachten van (toen) het Ministerie van CRM en Rijkswaterstaat. Deze opdracht staat dan ook internationaal model als een goed voorbeeld van een kunsttoepassing in de wegomgeving.
de bocht in de Watering
Het viaduct is hiermee een onderdeel van het beeld geworden. En het begrip ''het beeld'' gebruik ik tevens in de zin van ''totaalbeeld''. Het kunstwerk kan, zowel letterlijk als figuurlijk, niet meer zonder de viaductconstructie.
Wanneer men het kunstwerk vrijstaand zou willen plaatsen heeft men een vervanger van het viaduct nodig. En aangezien het beeld qua inhoud ook put uit een constructief element, is de introductie van een steunconstructie geen vreemde zaak. Daarom stel ik mij voor om gebruik te maken van een portaal zoals er zoveel in de wegomgeving worden toegepast. Hierdoor vormt de totaliteit een zeer stabiele eenheid. Van bovenaf gezien, min of meer een driehoek omdat de samengestelde cirkelsegmenten voor het portaal uitsteken.